Panayam kay Ryan Holiday

Ang kamakailang pag-uusap ni Jay Shetty kasama ang best-selling author at modernong Stoic philosopher na si Ryan Holiday ay nagbigay ng malalim na pagsusuri sa masalimuot na sining ng mahusay na pamumuhay, hinamon ang karaniwang pananaw sa tagumpay, kaligayahan, at disiplina. Malayo sa isang simpleng usapan para sa self-help, ang panayam na ito ay sumisid sa sinaunang karunungan, nagbigay ng praktikal na gabay sa pagharap sa likas na kumplikasyon ng buhay nang hindi nadadala sa walang hanggang kalungkutan.

Ang Masalimuot na Bitag ng Kasiyahan at Ambisyon

Nagsimula ang usapan sa paghimay sa likas na hilig ng tao sa paghahanap ng kasiyahan at kung paano natin madalas nalalagpasan ang limitasyon ng magagandang bagay. Ipinaliwanag ito ni Ryan Holiday, na humugot mula sa pilosopiyang Epicurean, gamit ang isang simpleng katotohanan: "masarap uminom, pero kung nagka-hangover ka kinabukasan, naging masarap ba talaga iyon?" Binibigyang-diin nito kung paano ang agarang kasiyahan ay madalas bumubulag sa atin sa pangmatagalang kahihinatnan, na ginagawang sakit ang posibleng kasiyahan. Ang ating isip, paliwanag niya, ay napakahusay sa pagloloko sa atin, lalo na sa mismong sandali: "ang isip mo ay napakahusay maglinlang sa iyo, katulad ng madalas na pagsasabi ng isip mo na huminto ka, pagod ka na... sinasabi rin ng isip mo na kailangan mo ito, hindi mo ito pagsisisihan, napakaganda nito."

Ang panlilinlang sa sarili na ito ay lumalalim sa ambisyon, kung saan marami, lalo na ang mga taong ambisyoso, ang nagsasabi sa kanilang sarili ng isang delikadong kasinungalingan: "Magiging masaya ako kapag nakamit ko ang X." Ang kondisyonal na kaligayahan na ito, maging ito man ay isang New York Times bestseller status o isang gintong medalya, ay nagiging isang maling pagkukunwari na batayan ng ating pag-iral, na hindi tayo pinapayagang maging tunay na kasalukuyan o kontento. Idinagdag ni Jay Shetty dito, na binanggit na "may bahagi sa atin na laging naniniwala na tayo ang eksepsyon," iniisip na tayo ay mas matalino, mas may karunungan, at immune sa mga bitag na bumibihag sa iba—isang klasikong pagpapakita ng ego.

Key Insights:

• Ang agarang kasiyahan ay maaaring magdulot ng pangmatagalang pagsisisi kung hindi balanse sa karunungan at pagpipigil sa sarili.
• Ang isip ay isang dalubhasang manloloko, madalas naglalagay ng "piring" sa atin na nagtatago sa mga kahihinatnan sa hinaharap.
• Ang kondisyonal na kaligayahan na nakatali sa panlabas na tagumpay (hal., milestones sa karera, layunin sa pananalapi) ay isang karaniwan, ngunit sa huli ay maling, batayan.

Key Practices:

• Umatras at magtanong: "Ano ang iisipin ko tungkol dito pagkatapos ko itong makuha?"
• Magsagawa ng meditative practices, pilosopiya, o pag-journaling upang "makipagtalo sa sarili" tungkol sa mga kuwentong sinasabi mo sa iyong sarili.

Muling Pagpapakahulugan sa Disiplina: Higit Pa sa Pagsisikap Nang Pilit

Pagkatapos ay lumipat sina Jay at Ryan sa isang mahalagang muling pagpapakahulugan ng disiplina, lumalampas sa karaniwang pananaw ng patuloy na pagsisikap na gumawa nang higit pa. Habang ang tradisyonal na disiplina ay madalas kinasasangkutan ng pagbangon sa sofa o paglaban sa masamang pagnanasa, ipinakilala ni Ryan ang isang mas mataas na antas: "disiplina tungkol sa disiplina." Kasama rito ang pagpigil sa mismong pagnanasa na laging gumawa nang higit pa, lalo na para sa mga nakatikim na ng gantimpala ng walang humpay na pagsisikap. Ikinihambing niya ito sa mga atleta na nag-o-overtrain, na binibigyang-diin na ang sustainability, pahinga, pagpapahinga, at paggaling ay pantay na mahalaga. "Iniisip ng mga tao na ang disiplina ay ang laging pagtulak sa sarili na gumawa ng mas mahusay, gumawa ng mas marami; ang disiplina ay maaari ding pagpigil sa mismong impulsong iyon," paliwanag ni Ryan.

Nagbigay si Jay Shetty ng isang kapani-paniwalang personal na halimbawa: pagkatapos ng mga taon ng pagtatrabaho ng "18 oras sa isang araw" upang "malampasan ang unang antas," gumawa siya ng isang sinadya, disiplinadong pagpili upang bawiin ang kanyang mga gabi, at huminto sa trabaho ng 6 p.m. Hindi ito katamaran; ito ay isang estratehikong hakbang na nagdulot ng mas mataas na pagtutok at produktibidad, na nagbigay-daan para sa mas mahusay na pagpapagaling. Gaya ng nilinaw ni Ryan, "sa huli, ang self-discipline ay ang kakayahang magkaroon ng emosyon, isang sandali, isang pakiramdam na gumawa ng isang bagay at pagkatapos ay saluhin ang sarili at magtanong, ito ba talaga ang tamang gawin, oo o hindi," humuhugot mula sa Stoic na konsepto ng "assent"—ang pagpili na sumang-ayon sa isang pakiramdam o hindi.

Key Changes:

• Paglipat mula sa "laging itulak ang sarili na gumawa ng mas mahusay, mas marami" patungo sa estratehikong pagpigil sa impulsong iyon.
• Bigyang-priyoridad ang sustainability, pahinga, at paggaling bilang mahalagang bahagi ng disiplina.
• Sadyang magpasya kung kailan huminto sa pagtatrabaho, kahit na malakas ang pagnanasang magpatuloy.

Key Learnings:

• Ang tunay na self-discipline ay ang kakayahang umatras, suriin ang isang salpok, at piliin ang tamang kurso ng pagkilos, kahit na tila labag sa intuwisyon.
• Ang Stoic na ideya ng "assent" ay nagbibigay-kapangyarihan sa atin na piliin ang ating tugon sa panloob na damdamin at panlabas na sitwasyon.

Ang Mailap na Kagubatan ng Personal na Disiplina

Lalong lumalim ang usapan nang banggitin ni Jay Shetty ang mapaghamong konsepto ng "dad guilt," na nagbibigay-diin kung gaano kadali masapawan ng propesyonal na ambisyon ang mga personal na responsibilidad. Sumang-ayon si Ryan, kinikilala ang mapanlinlang na paraan ng ating pagrarasyonalisa sa pamamagitan ng pagsasabing, "Ginagawa ko ito para sa aking pamilya," habang madalas ay ginagawa natin ito para sa ating sarili. Malakas niyang sinabi na "ang pagmamahal ay binabaybay bilang T-I-M-E," na naghimok ng isang matinding pagsusuri kung paano natin inilalaan ang ating pinakamahalagang yaman. Bawat "oo" sa isang propesyonal na pagkakataon, paalala niya, ay isang "hindi" sa isang bagay o ibang tao – madalas ay isang anak o kapareha.

Binigyang-diin ni Ryan na ang ating tunay na halaga ay hindi ang ating sinasabi kundi ang ipinapakita ng ating kalendaryo at bank statements: "kung may tumingin sa iyong account at sinabi mong inuuna mo ang iyong pamilya... ngunit kung titingnan ko ang iyong kalendaryo, ano ang ipapakita nito? ...ano ang ipapakita ng mga resibo? Pinapahalagahan mo ba talaga sila? Inuuna mo ba sila?" Binanggit niya si Marcus Aurelius, na nagsabi kung paano tayo maaaring "isang mas mahusay na wrestler ngunit hindi isang mas mahusay na tagapagpatawad," na nagtatagumpay sa propesyonal na may malinaw, nasusukat na layunin, ngunit "nagbabakasakali" sa ating personal na buhay. Ang pagpapakumbaba na kailangan para sa personal na paglago, kung saan madalas nating kinakaharap ang kakulangan ng kontrol kumpara sa ating propesyonal na larangan, ay ang mismong dahilan kung bakit ito ay napakahirap ngunit napakahalaga.

Key Learnings:

• Ang ating tunay na halaga ay masasalamin sa kung paano natin ginugugol ang ating oras at pera, hindi lamang sa ating mga salita.
• Ang pagsasabi ng "oo" sa isang bagay ay likas na nangangahulugang pagsasabi ng "hindi" sa iba; mahalaga ang sinadyang pagpili.
• Ang personal na disiplina, lalo na sa buhay pamilya, ay humihingi ng ibang uri ng pagsisikap at pagpapakumbaba kaysa sa propesyonal na layunin.
• Ang pag-optimize ng propesyonal na buhay ay hindi awtomatikong nagpapabuti sa personal na buhay, ngunit ang kabaligtaran ay madalas na totoo.

Pagbuo ng "Muscles" ng Panloob na Katatagan

Binigyang-diin ni Jay ang isang mahalagang modernong dilema: ang pagkakaroon ng "feeling generation," kung saan hinahabol natin ang mga pakiramdam (tulad ng kaligayahan) nang hindi nauunawaan ang pinagbabatayan na kaisipan at pagkilos na kailangan. Nilinaw ni Ryan na "halos lahat ng gusto mo sa buhay ay aksidenteng resulta ng mga gawi, proseso, sistema, at rutina." Ang kaligayahan, gaya ng binanggit ni Viktor Frankl, "ay hindi maaaring habulin; dapat itong magresulta." Ito ay resulta ng paggawa ng mga pundamental na gawi nang tama. Para kay Ryan mismo, ang kanyang malawak na karera sa pagsusulat ay hindi mula sa pagtutok sa paglalathala, kundi mula sa pang-araw-araw na disiplina ng pagsusulat.

Binabalansihan niya ang ganitong sedentaryong gawaing intelektuwal ng pang-araw-araw na "mahirap" na pisikal na gawain—pagtakbo, paglangoy, pagbibisikleta, maging cold plunges. Para sa kanya, ang halaga ng cold plunge ay hindi lang benepisyo sa kalusugan, kundi ang paglinang ng "muscles" ng pagpilit sa sarili na gumawa ng isang bagay na hindi kaaya-aya. Gaya ng sinabi niya, "ang muscles para sa akin ay ang pagpihit ng knob ng pagtingin sa cold plunge sa aking bahay at sasabihin, magiging hindi kaaya-aya ang pumasok doon ngunit may kakayahan akong pilitin ang sarili kong gawin iyon—iyon ang muscles na gusto mong linangin." Ang prinsipyong ito ay umaabot sa panloob na katahimikan, na binanggit ni Jay bilang pinakamahirap na disiplina para sa co-founder ng 'Yes Theory' na si Ammar Kandil: ang pag-upo kasama ang mga kaisipan sa loob lamang ng 15 minuto. Ang obserbasyon ni Pascal mula siglo na ang nakalipas ay totoo pa rin: "Ang lahat ng problema ng sangkatauhan ay nagmumula sa kanyang kawalan ng kakayahang umupo nang tahimik sa isang silid nang mag-isa."

Key Practices:

• Magtuon sa pagbuo ng pare-parehong gawi, proseso, at rutina, na nauunawaan na ang mga ninanais na resulta ay madalas na kanilang mga byproducts.
• Linangin ang pisikal na disiplina upang buuin ang mental na katatagan at ang kakayahang lampasan ang kakulangan sa ginhawa.
• Sadyang maghanap at magsanay ng "hindi komportable" na personal na disiplina, tulad ng pag-upo sa katahimikan, upang palakasin ang panloob na katatagan.
• Tandaan na "ang paraan para magawa mo ito ay sa pamamagitan lamang ng pagsisimula nito."

Ang Balakid Bilang Daan: Muling Pagpapakahulugan sa Pagsasanay

Nagtapos ang panayam sa isang makapangyarihang pagninilay kung paano natin hinaharap ang mga paghihirap. Sa halip na subukang "sirain ang isang ugali na ayaw natin," iminungkahi ni Ryan ang isang mas banayad, mas epektibong pamamaraan, tulad ng "pagpapalit-balat ng mga ahas"—isang natural, organiko, at unti-unting proseso ng pag-alis sa luma. Ang personal na karanasan ni Jay sa operasyon ng hernia, na pumilit sa kanya sa hindi pa naganap na kabagalan at pagiging mindful, ay naging patunay dito. Ikinekonekta ito ni Ryan sa puso ng Stoicism: "hindi natin kontrolado kung ano ang nangyayari; kontrolado natin kung paano tayo tumutugon sa kung ano ang nangyayari." Ang ating "superpower," iginiit niya, ay ang ating "kakayahang tumugon doon, upang makita ang kabutihan dito, at maging mas mahusay dahil dito." Ibinahagi niya ang nakakaantig na huling salita ng Zen master, duguan at mahina, ngunit nagmamasid: "Ito rin ay pagsasanay."

Ang mindset na ito ay nagpapabago sa bawat hindi kanais-nais na pangyayari—isang personal na pinsala, isang pandaigdigang pandemya, isang pagkabigo sa karera—sa isang malalim na pagkakataon para matuto. Binanggit niya si Phil Jackson, na, napilitang mag-coach mula sa isang silya pagkatapos ng operasyon sa likod, ay natuto ng mga bagong paraan ng komunikasyon at pamumuno, na sa huli ay nagpabuti. Sinasalamin nito ang walang hanggang karunungan ni Marcus Aurelius, "ang balakid sa pagkilos ay nagpapausad ng pagkilos. Ang humahadlang ay nagiging daan," na nagpapakita ng ekspresyong Zen, "ang balakid ay ang daan."

Key Learnings:

• Sa halip na labanan ang hindi gustong gawi, magtuon sa paglinang ng mga bagong gawi na natural na magpapahintulot sa luma na "matuklap."
• Ang pinakamalaking hamon ng buhay ay madalas na nakatagong pagkakataon para sa paglago, na nagtuturo sa atin ng katatagan at adaptasyon.
• Ang ating tugon sa mga hindi makontrol na pangyayari ay ang ating pinakahuling "superpower."
• Ang pagtanggap ng mindset na "ito rin ay pagsasanay" ay nagpapahintulot sa atin na makahanap ng kahulugan at paglago kahit sa pinakamahirap na sitwasyon.

"Ang balakid sa pagkilos ay nagpapausad ng pagkilos. Ang humahadlang ay nagiging daan. Ang ekspresyon ng Zen ay ang balakid ang daan." - Ryan Holiday