Interview met Charles Duhigg

De podcaststudio van Rich Roll was onlangs gastheer van een fascinerend gesprek met de Pulitzer Prize-winnende journalist en auteur, Charles Duhigg, wiens nieuwe boek, Supercommunicators, de neurobiologie en psychologie achter onze interacties onderzoekt. Wat begon als een luchtige rollenspel over voedingsverschillen, transformeerde al snel in een waardevolle masterclass over het bevorderen van begrip, het omgaan met conflicten, en het erkennen dat onze ultieme menselijke superkracht niet alleen communicatie is, maar betekenisvolle communicatie.

Het verhaal als superkracht: begrip ontsluiten

Rich Roll, zelf een meesterverteller, opende de conversatie met lof voor Duhiggs vermogen om complexe onderzoeksresultaten om te zetten in meeslepende verhalen, waarmee hij zich schaart bij auteurs als Malcolm Gladwell en Michael Lewis. Duhigg beaamde dit en deelde zijn persoonlijke reis: "een van de dingen die me ertoe bracht boeken te schrijven, was dat ik veel wetenschappelijke studies las, en dan zag ik ze en dacht ik: dit is fascinerend... en vier uur later was ik het weer helemaal vergeten." Hij besefte de kracht van een verhaal als een "transportmiddel voor een idee dat je helpt het idee te onthouden." Voor Duhigg is een verhaal met een begin, midden en eind, vooral een verhaal waarin je de verteller hoort worstelen en fouten maken, wat inzichten echt in onze geest verankert.

Roll legde onmiddellijk de link met zijn eigen podcastfilosofie. Voor hem is de emotionele band met een gast niet zomaar een formaliteit; "de emotionele band moet er eerst zijn. De informatie die de gast wil overbrengen, is een bijproduct van die emotionele conversatie." Hij gelooft dat dit vaak wordt bereikt door het delen van persoonlijke verhalen, een bewuste strategie om vertrouwen op te bouwen en de deur te openen voor diepergaand leren.

Belangrijkste lessen:

• Verhalen als transportmiddelen: De narratieve structuur (begin, midden, eind) maakt complexe ideeën gedenkwaardig en herkenbaar.
• Kwetsbaarheid in verhalen: Iemand horen worstelen of fouten maken, vermenselijkt een inzicht en maakt het impactvoller.
• Emotionele band eerst: Het prioriteren van een echte menselijke band legt de basis voor effectieve informatie-uitwisseling.

De drie gesprekstypen ontrafelen

De kern van Duhiggs werk is de openbaring dat miscommunicatie vaak optreedt omdat we tegelijkertijd verschillende soorten gesprekken voeren. Hij introduceert drie fundamentele categorieën: praktisch (gericht op plannen en problemen), emotioneel (gericht op gevoelens) en sociaal (het verkennen van identiteit en wie we zijn). De sleutel tot het worden van een supercommunicator, zo legt Duhigg uit, ligt in het diagnosticeren welk type gesprek er plaatsvindt en vervolgens vaardig 'aansluiten' bij de ander.

"Wanneer we hetzelfde soort gesprek tegelijkertijd voeren, raken we 'neuraal gesynchroniseerd'," legt Duhigg uit, en schetst een fascinerend beeld van hoe echte verbinding letterlijk onze hersenen, pupilverwijding, ademhalingspatronen en zelfs hartslag synchroniseert. Dit gaat niet over het winnen van een discussie; het gaat over het bereiken van een diepgaand niveau van wederzijds begrip. Het uiteindelijke doel, zo herhaalt hij, "is niet om te winnen, het is niet om de ander te overtuigen, het is simpelweg om te begrijpen wat ze je proberen te vertellen."

Belangrijkste inzichten:

• Drie gesprekstypen: Praktische, emotionele en sociale gesprekken overlappen vaak en veroorzaken miscommunicatie.
• De kracht van aansluiten: Supercommunicators herkennen het type gesprek en stemmen hun benadering daarop af.
• Neurale synchronisatie: Succesvolle communicatie leidt tot fysiologische en neurologische synchronisatie, wat dieper begrip bevordert.

De kwetsbaarheid-vertrouwenslus en het stellen van diepgaande vragen

Roll bracht Duhiggs principes onmiddellijk in de praktijk door te bekennen: "Ik begon heel bewust met het idee dat jij me bang maakt en je me intimideert, als een demonstratie van kwetsbaarheid." Deze daad, beaamde Duhigg, is een kernprincipe: "onze hersenen zijn zo geprogrammeerd dat wanneer we kwetsbaarheid zien, we beter luisteren, en wanneer die kwetsbaarheid wordt beantwoord, is het makkelijker om de ander te vertrouwen en aardig te vinden." Duhigg beantwoordde dit vervolgens door een eerder onverteld verhaal te delen over een schreeuwende ruzie met zijn vrouw, illustrerend hoe een praktische discussie over geld eigenlijk een verkapte emotionele conversatie was.

Naast het voortouw nemen met kwetsbaarheid, excelleren supercommunicators in het stellen van 'diepgaande vragen' – vragen die iemand uitnodigen om hun waarden, overtuigingen of ervaringen te delen. Dit zijn niet noodzakelijk intieme vragen, maar simpele aanzetten zoals: "Wat vond je het leukst aan je rechtenstudie?" Zulke vragen, legt Duhigg uit, onthullen veel over iemands identiteit en onderliggende motivaties, wat de weg vrijmaakt voor een betekenisvollere dialoog. Hij haalt een overtuigend voorbeeld aan van een juryberaad waar een 'supervreemde' jurylid, een universiteitsprofessor, vakkundig door een conflict navigeerde door te herkennen dat de helft van de zaal gaf om 'veiligheid' (praktisch) terwijl de andere helft gaf om 'rechtvaardigheid' (emotioneel), en vervolgens met elke groep in hun eigen gespreksvoertaal sprak om een gemeenschappelijke basis te vinden.

Belangrijkste praktijken:

• Begin met kwetsbaarheid: Neem het initiatief tot openheid om vertrouwen op te bouwen en wederkerigheid aan te moedigen.
• Beantwoord kwetsbaarheid: Reageer op gedeelde kwetsbaarheid met die van jezelf, wat een veiligere ruimte voor verbinding creëert.
• Stel diepgaande vragen: Verken waarden, overtuigingen en ervaringen om onderliggende motivaties en identiteit te onthullen.
• Diagnosticeer verborgen agenda's: Herken wanneer praktische gesprekken diepere emotionele of sociale behoeften maskeren.

Van digitale tweedracht naar diepere verbinding

Het gesprek verschoof vervolgens naar de uitdagingen van het moderne discours, met name online. Duhigg vertelde over een experiment met voorstanders van wapenrechten en activisten voor wapenbeheersing die, na een persoonlijke training in 'herhalen voor begrip' (vragen, herhalen, bevestigen), diepgaande en betekenisvolle gesprekken voerden. Maar toen dezelfde groep online ging, ontaardde het binnen 45 minuten in 'Jack-booted Nazis'. De les? "Mensen kwamen naar het online gesprek in de veronderstelling dat dezelfde technieken en regels golden als in een face-to-face situatie." Elk communicatiekanaal — tekst, e-mail, telefoon, persoonlijk — heeft zijn eigen impliciete regels, en supercommunicators passen zich daaraan aan.

Uiteindelijk is de drijvende kracht achter effectieve communicatie de verbinding zelf. Duhigg benadrukt de Harvard Happiness Study, een honderd jaar durend onderzoeksproject dat één verrassende voorspeller vond voor succes, gezondheid en een lang leven: "met hoeveel mensen je verbonden bent als je 45 jaar oud bent." Beter leren communiceren gaat daarom niet alleen over professionele vooruitgang of het winnen van discussies; het is een 'Trojaans paard' voor het bereiken van grotere levenstevredenheid.

Belangrijkste aspecten:

• Kanaalspecifieke communicatie: Erken en pas je aan de verschillende regels en verwachtingen van diverse communicatieplatforms aan.
• Herhalen voor begrip: Oefen het vragen, herhalen en bevestigen van begrip, vooral bij conflicten.
• Authenticiteit boven manipulatie: Een oprecht verlangen om verbinding te maken is cruciaal voor succesvolle communicatie op lange termijn.
• Prioriteer verbinding: Beschouw communicatie als een middel om relaties te bevorderen, die direct verbonden zijn met geluk en welzijn.

"Wanneer we echt contact maken met iemand, dan voelt dat geweldig, toch? Zoals dit gesprek, zoals iemand vinden die je begrijpt en die jou begrijpt – dat voelt gewoon zo goed." - Charles Duhigg